ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ
…όχι για πολύ ακόμη
ή αλλιώς, για τις εκκενώσεις και το τελεσίγραφο του υπουργείου προστασίας του πολίτη
«Με τον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε λιγότερη καταστολή, και καλύτερο περιβάλλον Ασφάλειας»
Νίκος Τόσκας, ένας στρατηγός που ανέλαβε το Υπ.Προστασίας του Πολίτη
«Το αίσθημα ασφάλειας είναι δικαίωμα όλων. Από τα σπίτια μας και τις γειτονιές, μέχρι τα σύνορα και τα ακριτικά νησιά»
Προεκλογικό spot της Ν.Δ για την ασφάλεια
«Εκκίνησε μια αθόρυβη, νέας τεχνολογίας ηλεκτρική σκούπα η οποία είναι η αστυνομία, η οποία σιγά σιγά θα ρουφήξει όλα τα σκουπίδια από τα Εξάρχεια προοδευτικά, δημοκρατικά»
Σταύρος Μπαλάσκας, αντιπρόεδρος της ΠΟΑΣΥ
«Καλούνται όσοι παρανόμως έχουν καταλάβει κτήρια, δημόσια ή ιδιωτικά, να τα εκκενώσουν. Εάν σε αυτά στεγάζονται αιτούντες άσυλο ή υπήκοοι τρίτων χωρών, να ενημερωθούν ότι θα μεταφερθούν σε δομές παραμονής της ενδοχώρας. Για τον σκοπό της μετακίνησης, θα επικοινωνήσουν μαζί τους, οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Εάν τα κτήρια είναι ιδιωτικά, για να παραμείνουν οι σημερινοί καταληψίες χρειάζεται να έρθουν σε επαφή με τους ιδιοκτήτες και να συμφωνήσουν σε όρους μίσθωσης.
Η προθεσμία για την εκκένωση είναι 15 ημέρες από τη δημοσίευση της παρούσης στον Τύπο.»
Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη
Προεκλογικά,η Ν.Δ υποσχέθηκε σε όλους τους δυνατούς τόνους περισσότερη ασφάλεια, πάταξη της “ανομίας”, μηδενική ανοχή απέναντι στην παραβατικότητα, οριστικό τέλος με την κατάσταση στα Εξάρχεια και ό,τι θεωρούσε πως βεβηλώνει την εικόνα ενός σύγχρονου δημοκρατικού κράτους. Στο επίσημο προεκλογικό πρόγραμμα της Ν.Δ. σε ό,τι αφορούσε το ζήτημα της ασφάλειας περιλαμβάνονταν τα εξής: επαναφορά της ομάδας ΔΕΛΤΑ και ενίσχυση της ομάδας ΔΙΑΣ με 1500 νέους αστυνομικούς, ενίσχυση των περιπολιών στις γειτονιές με ένστολη αστυνόμευση, πεζή και εποχούμενη σε όλη τη διάρκεια του 24ώρου, κατάργηση του νόμου Παρασκευόπουλου και αύξηση των ποινών για βαριά ποινικά αδικήματα, εφοδιασμός των αστυνομικών με νέο εξοπλισμό και προμήθεια 1.000 καινούργιων περιπολικών, επαναφορά των φυλακών υψίστης ασφαλείας (τύπου Γ), αυστηρότερη εφαρμογή της νομοθεσίας για τη φθορά ξένης περιουσίας, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και των «χώρων ανομίας» του.
Το πρόγραμμα αυτό, εφαρμόζεται βήμα βήμα, συστηματικά και μεθοδευμένα στο ακέραιο. Φροντίζει, άλλωστε, γι’ αυτό ένα εξόχως συνεργαζόμενο σύμπλεγμα κυβέρνησης, ΜΜΕ, αστυνομίας, ανοχής ή επικρότησης της κατάστασης. Φρόντισε ήδη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να προετοιμάσει το έδαφος συγκυβερνώντας στα βασικά ζητήματα με όλες τις προηγούμενες και επόμενες κυβερνήσεις, εγγυώμενη τη συνέχεια του ελληνικού κράτους και την εμπέδωση ενός περιβάλλοντος πλήρους ασφάλειας στο εσωτερικό του και κάμπτοντας τις κινηματικές αντιστάσεις της προηγούμενης περιόδου. Σε συνέχεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που φυσικά είχε και αυτή εκκενώσει και κατεδαφίσει πολλές καταλήψεις, η κυβέρνηση Ν.Δ. μετά την εκλογή της, επιδίδεται σε ενα βίαιο κύμα καταστολής (προεκλογική δέσμευση γαρ) που αφορά όχι μόνο όποια και όποιον αγωνίζεται αλλά ευρύτερα καταπιεσμένα κομμάτια: εργαζόμενους/ες, μετανάστ(ρι)ες,φοιτητ(ρι)ές κλπ.
Ο κατάλογος είναι μακρύς: Από την εκλογή της κυβέρνησης Ν.Δ. και έπειτα, καταργήθηκε με fast track διαδικασίες το άσυλο στα μέσα του καλοκαιριού, εκκενώθηκαν πολλές καταλήψεις (πχ GARE, Βανκούβερ Απαρτμάν), οι περισσότερες από τις οποίες ηταν στέγασης προσφύγ(ισσ)ων, μεταναστ(ρι)ων (π.χ. Σπύρου Τρικούπη 17 και 15, Μπουμπουλίνας κλπ), η αστυνομία επιτέθηκε στο χώρο K*ΒΟΞ, τα Εξάρχεια μετατράπηκαν σε κατεχόμενη ζώνη από την αστυνομία με τους κατοίκους να κάνουν λόγο για πληθώρα σεξιστικών παρενοχλήσεων, αναίτιων επιθέσεων, λεκτικών και μη, καταδρομικές επιθέσεις απο ΜΑΤ στην πλατεία που εξελίσσονται σε άγριο κυνηγητό όποιου/ας βρίσκεται “στο λάθος μέρος, την λάθος ώρα”, επιθέσεις σε μαγαζιά και καφενεία της περιοχής καθώς και η σοβαρότατη καταγγελία για βασανισμό μέλος του Ρουβίκωνα από ΜΑΤ. Η κατάσταση κλιμακώθηκε με την εισβολή της αστυνομίας στην ΑΣΟΕΕ, όπου εκκενώθηκε και σφραγίστηκε αυτοδιαχειριζόμενο στέκι με τα ΜΜΕ να αναπαράγουν όλη την παραφιλολογία για το “άσυλο ανομίας”, που ακολουθήθηκε με την εξαγγελία lock out της σχολής από την πρυτανεία σε συνεργασία με την κυβέρνηση ενόψει της 17 Νοέμβρη. Όταν φοιτητές/τριες έσπασαν το lock out για να πραγματοποιηθεί προγραμματισμένη γενική συνέλευση, οι δυνάμεις καταστολής εισέβαλαν βίαια στο χώρο, έριξαν χημικά και κρότου λάμψης, τραυμάτισαν τους παρευρισκόμενους φοιτητές ενώ στη συνέχεια, εμπόδισαν το ΕΚΑΒ να παράσχει τις απαραίτητες πρώτες βοήθειες. Συνέλαβαν ενά φοιτητή κατα τη διάρκεια της επιθεσής τους και έναν το ίδιο βράδυ κάτω από το σπίτι του (!). Μετά την πορεία της 17 Νοέμβρη, η αστυνομία εξαπέλυσε ένα βιαιότατο πογκρόμ ενάντια σε ΟΠΟΙΟΝ/Α βρισκόταν μετά τη λήξη της πορείας στα Εξάρχεια και πέριξ που οδήγησε σε 33 συλλήψεις και 55 προσαγωγές ενώ βίντεο δείχνουν ότι η ΕΛ.ΑΣ. βασάνισε, ξυλοκόπησε, απομόνωσε και απείλησε τους παρευρισκόμενους και εξευτέλισε όσους και όσες συνελάμβανε ή προσήγαγε. Το γενικό κλίμα “ασφάλειας” συμπληρώνουν οι καταγγελίες για παρακολούθηση αγωνιστών/ριών με κοριό από την ΕΛ.ΑΣ. και φυσικά οι εξαγγελίες για περιορισμό-απαγόρευση των διαδηλώσεων απο κυβερνητικούς εκπροσώπους.
Αποκορύφωμα της κατάστασης η δημοσίευση-τελεσίγραφο απο το υπουργείο προστασίας του πολίτη για εκκένωση των κατειλημμένων κτιρίων εντός 15 ημερών, προθεσμία που λήγει 5 Δεκεμβρίου, μία μέρα πριν την επέτειο δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Ο συμβολισμός είναι έντονος.
Γιατί, όμως, τόσος ντόρος για τα Εξάρχεια, για το άσυλο, για την “παραβατικότητα”; Γιατί αστυνομικές επιχειρήσεις πραγματοποιούνται συνεχώς και μεταδιδόνται σε λάιβ μετάδοση από τα ΜΜΕ;
Μπορεί στο δημόσιο και όχι μόνο λόγο η κατασταλτική εκστρατεία που έχει εξαπολύσει το κράτος να πλαισιώνεται από αφηγήματα για “πάταξη της ανομίας”, για “εφαρμογή του νόμου και της τάξης”, για “επιστροφή στην ανάπτυξη”, όμως ξέρουμε πολύ καλά ότι οι στοχεύσεις ειναι διαφορετικές. Ξέρουμε πλέον τι σημαίνουν λέξεις σαν κι αυτές: ανάπτυξη, τάξη, ασφάλεια, αναβάθμιση περιοχών, διαχείριση μεταναστευτικών ροών. Την τιμητική τους στην καταστολή έχουν ειδικά ο χώρος των Εξαρχείων και ο ευρύτερος χώρος του ασύλου μέσα στα πανεπιστήμια. Και αυτό, φυσικά δε συμβαίνει τυχαία. Έχουν επιλέγεί γιατί αποτέλεσαν και αποτελούν (με τα όρια και τις αντιφάσεις τους) χώρο συνάντησης και έκφρασης, χώρο πολιτικοποίησης και “ριζοσπαστικοποίησης”, διασκέδασης των “από κάτω”, χώρο διαμόρφωσης μιας διαφορετικής κουλτούρας και μιας κουλτούρας αγώνα, χώρο εξέγερσης και αμφισβήτησης κάθε εξουσίας. Ταυτόχρονα χτίζονται τα θεμέλια για τη βέλτιστη οικονομική τους εκμετάλλευση: τα Εξάρχεια γεμίζουν airbnb, “εναλλακτικό τουρισμό”, tourguides, ακριβά μαγαζιά ενώ από την άλλη μέσα στο πανεπιστήμιο διαμορφώνονται οι συνθήκες για την εκμετάλλευση της παραγόμενης γνώσης ως εμπόρευμα, για να γίνονται ερευνητικά προγράμματα προς όφελος των επιχειρήσεων και του κράτους, για να εξάγονται εργαζόμενοι ευέλικτοι στην αγορά εργασίας. Ειδικότερα για τις καταλήψεις στέγης μεταναστών, η εκκένωσή τους δεν αποτελεί παρά άλλη μια πτυχή της επίθεσης του ελληνικού κράτους στους/ις μετανάστ(ρι)ες που έχει ποικίλες εκφάνσεις: κλειστά σύνορα, κυνηγητά από συνοριοφύλακες, στρατιωτικούς, FRONTEX, παράνομες επαναπροωθήσεις και βασανιστήρια στον Έβρο, εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, χρησιμοποίηση της φτηνής και υποτιμημένης εργατικής τους δύναμης όπου χρειάζεται, μη παροχή ασύλου και εγγράφων, εξώθηση στο περιθώριο της κοινωνίας.
Η καταστολή δεν αφορά μόνο τα Εξάρχεια, τις καταλήψεις, το “άσυλο”. Τις πρόσφατες επιχειρήσεις του κράτους σε αυτά θα μπορούσαμε να τις δούμε ως ενακτήρια και προκαταρτική πράξη καταστολής σε οποιονδήποτε χώρο αντιστέκεται, δομεί διαφορετικούς όρους ύπαρξης και γενικότερα όπου αμφισβητείται ή θα μπορούσε να αμφισβητηθεί η εξαγωγή κέρδους από το κεφάλαιο. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να την δούμε ξεχωριστά από την επίθεση που εξαπολύεται στα εργασιακά δικαιώματα (βλέπε αναπτυξιακό πολυνομοσχέδιο), την επίθεση στη δημόσια υγεία και παιδεία, την ιδιωτικοποίηση ή τουριστικοποίηση του δημόσιου χώρου. Η “ασφάλεια” είναι προυπόθεση της “ανάπτυξης” τους. Και η ασφάλεια δε χτίζεται μόνο με τα γκλομπ των μπάτσων, αλλά από ένα σύνολο πολύπλοκων μηχανισμών πειθάρχησης και ενσωμάτωσης, απο τα ΜΜΕ μέχρι την απόπειρα προσαρμογής του καθενός/μιας μας σε ένα κυνικό “τίποτα δε μπορεί να αλλάξει”.
Η προσπάθεια είναι γνωστή: Αυτό που επιχειρείται είναι να καμφθεί οποιαδήποτε αντίσταση, να κυνηγηθεί οποιοσδήποτε χαλάει την εικόνα ενός δημοκρατικού κράτους, να δημιουργηθούν μέσα στις πόλεις και τις ζωές μας “ζώνες ασφαλείας”, να προσαρμοστούμε σε αυτό, να μας πουν εν τέλει: “καλως ορίσατε στην έρημο του Πραγματικού”, που τίποτα δε συμβαίνει, τίποτα δε μπορεί να αλλάξει. Μόνο που η προσπάθεια επιβολής της “τάξης”, παράγει περισσότερες αντιδράσεις από αυτές που σε λίγο θα μπορούν να διαχειριστούν.
Τα τελεσίγραφα δεν τα φοβόμαστε, οι καταλήψεις, τα άσυλα αγώνων, οι διεκδικήσεις και οι σχέσεις μας θα μείνουν εδώ. Μέσα από τις συλλογικότητές μας, τους κοινωνικούς χώρους στις γειτονιές, τους συλλόγους μας στις σχολές και τα σωματεία μας στους χώρους δουλειάς, να διαμορφώσουμε έναν συλλογικό τρόπο έκφρασης και τρόπο ζωής. Εμείς οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες, οι μετανάστες και μετανάστριες, οι «περιθωριακοί», η «σκόνη» που το κράτος θέλει να καθαρίσει, όλοι εμείς που η κανονικότητα και η ανάπτυξή τους δε μας χωράει, να αρνηθούμε τους όρους καταπίεσης των ζωών μας.
Πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων
Σάββατο 14/12 13.00, Καμάρα
Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Ιατρικής
Ανοιχτές Διαχειριστικές Συνελεύσεις Πέμπτες στις 15.00