Στους σκοτεινούς διαδρόμους και τα υπόγεια της Ιατρικής σχολής στήνεται ένα πείραμα. Αυτή τη φορά δεν έχει να κάνει με πτώματα, ποντίκια ή φάρμακα. Πρόκειται για τη μετατροπή του νεκρού εγκαταλελειμμένου χώρου του κυλικείου σε ζωντανό κύτταρο δημιουργικότητας και δράσης. Στις σημερινές δυσοίωνες κοινωνικές συνθήκες, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποφασίζουν να δράσουν έξω απ’ το κυρίαρχο παράδειγμα και να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους, να καθορίσουν οι ίδιοι την καθημερινότητά τους. Με το σκεπτικό αυτό, στις αρχές Οκτώβρη, μπήκαμε στο χώρο του κυλικείου με στόχο την επανοικειοποίησή του. Δηλαδή τη διαμόρφωση και λειτουργία του χώρου για την κάλυψη των δικών μας αναγκών, όπως τις αντιλαμβανόμαστε και προκύπτουν από την καθημερινότητά μας. Ανάγκες που εκτείνονται από έναν φθηνό καφέ, αντιλαμβανόμενες την οικονομική κατάσταση, έως την κοινωνικοποίηση και την άρνηση μιας μηχανικής, εντατικοποιημένης καθημερινότητας, καλλιεργώντας μια διαφορετική, συλλογική αντίληψη της ροής του χρόνου, μακριά από το ετεροκαθοριζόμενο ωράριο της σχολής. Φιλοδοξούμε το κυλικείο να στεγάσει και να προάγει την ελεύθερη έκφραση και πολιτισμική παραγωγή όλων όσοι δραστηριοποιούνται στο πανεπιστήμιο. Στα πλάνα μας είναι η δημιουργία βιβλιοθήκης και χώρου ανάγνωσης, η διενέργεια μαθημάτων, εκδηλώσεων, συζητήσεων και προβολών πάνω σε ζητήματα που μας ενδιαφέρουν.
Όλα αυτά δεν μπορούν παρά να θεμελιώνονται σε μια οριζόντια, αντιιεραρχική βάση που δομείται με τις ακόλουθες αρχές:
Αυτοδιαχείριση. Όχι σαν αυτοσκοπός αλλά ως το οργανωτικό μοντέλο, που μας επιτρέπει ως υποκείμενα να διαχειριστούμε ισότιμα τον χώρο, χωρίς αντιπροσώπους και ΄΄ειδικούς΄΄, αλλά με συλλογική ευθύνη. Αυτός ο τρόπος λειτουργίας, ως μια βιωματική δυναμική διαδικασία μάθησης προάγει μια διαφορετική κουλτούρα σχέσεων και μας φέρνει τον έναν κοντά στον άλλον, με ισότητα και αλληλοσεβασμό. Τέλος, προωθεί την ανάπτυξη χειραφετημένων, αυτεξούσιων ατόμων βάζοντας μας σε διαδικασίες αναζήτησης και διάχυσης γνώσεων και πληροφοριών καθιστώντας μας έτσι ικανές στη λήψη αποφάσεων.
Άμεση δημοκρατία-Άμεση δράση. Όλες οι αποφάσεις, λαμβάνονται μέσω των ανοιχτών συνελεύσεων, οι οποίες πραγματοποιούνται κάθε Δευτέρα, στις 3.30 μ.μ. στο χώρο του κυλικείου. Στη συνέλευση όλοι έχουν δικαίωμα λόγου στη συνδιαμόρφωση των αποφάσεων ως ισότιμα μέλη μιας συλλογικής δημιουργικής διαδικασίας μακριά από παραταξιακές και γραφειοκρατικές λογικές. Έξω από τη λογική της ανάθεσης, η υλοποίηση των αποφάσεων γίνεται από κοινού σε σχέση με τις δυνατότητες και επιθυμίες καθεμιάς και καθενός.
Ισότητα. Στεκόμαστε αντίθετες σε οποιοδήποτε διαχωρισμό με βάση την κοινωνική ταυτότητα (φύλο, εθνικότητα, θέση-ρόλος στην κοινωνική διαστρωμάτωση, σεξουαλικός προσανατολισμός). Για το λόγο αυτό δεν χωράει και δεν γίνεται αποδεκτή οποιαδήποτε ρατσιστική, σεξιστική, ομοφοβική συμπεριφορά.
Ελεύθερος, δημόσιος, κοινωνικός χώρος. Εδώ δεν εννοούμε τον υπαγόμενο σε κρατική νομοθεσία και επιτήρηση χώρο και φυσικά ούτε τον ιδιωτικό και αφιερωμένο στην διαφήμιση/κατανάλωση. Πραγματικά δημόσιος είναι ο χώρος που αναδύεται ανάμεσα στα σώματα των συμμετεχόντων σε μια κοινή αναζήτηση νοήματος προς μια συλλογική αντίληψη του παρόντος και του μέλλοντος. Μια διαδικασία που προτάσσουμε ενάντια στη προβαλλόμενη λογική του ατομικισμού, της απόσυρσης από την κοινωνική ζωή και την βλέψη στην προσωπική ανέλιξη.
Κοινωνική αλληλεγγύη. Ο χώρος και οι λειτουργίες του πανεπιστημίου, η γνώση που αναπαράγει, δεν πρέπει να θεωρούνται αποκομμένες από το κοινωνικό σύνολο. Έτσι ακόμα κι αν οι δράσεις μας λαμβάνουν χώρα μέσα σ αυτό, το βλέμμα μας είναι στραμμένο προς τα έξω, στον παλμό της κοινωνίας.
Το εγχείρημά μας δεν αποσκοπεί σε οποιοδήποτε ατομικό κέρδος. Η διαχείριση των χρημάτων γίνεται με διαφάνεια από τη συνέλευση και θα διατίθενται για την κάλυψη δύο σκοπών:
- Την αυτοχρηματοδότηση του κυλικείου (εξοπλισμός, αναλώσιμα, δράσεις)
- Την στήριξη άλλων κοινωνικών εγχειρημάτων.
Σε αυτή την κατεύθυνση θέλουμε να συνεχίσουμε τη λειτουργία του χώρου, ανοιχτού προς όλους και όλες, δημιουργώντας ένα παράδειγμα που προσπαθεί να σπάσει τη μονοτονία και τα αδιέξοδα της καθημερινότητας. Ενάντια σε αυτούς που προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές.
΄΄Να αυτοκτονήσω ή να φτιάξω ένα καφέ;΄΄, Αλμπέρ Καμύ
Ανοιχτή Συνέλευση Α.Κ.Ι.